Het was weer een heerlijke zomer op ‘ons’ eiland Flakkee. Vanaf de camping maakten we regelmatig tochtjes met de fiets. Meestal na het avondeten, want overdag was het best warm. Wààrem zeggen ze hier.
Het was opnieuw zo’n te warme dag geweest en ook de avond was onwaarschijnlijk lauw. De zon was net onder, maar het zou nog uren licht zijn. We waren langs het water van het Volkerak richting Ooltgensplaat gereden, maar niet helemaal naar het dorp zelf. Niet eens naar Sluishaven. Ter hoogte van de Veerdijk waren we de talloze kleine vliegjes zat en gingen we van de buitendijk af. Daarna reden we via de Galathesedijk weer terug. Toen gebeurde het. Vlak voor de Langstraat, links van de dijk staken een paar grote hazenoren boven de tarwe uit.
Herten op Flakkee
Even dacht ik nog: ‘Wel een beetje vreemd dat die haas zo hoog zit’, maar toen bedacht ik dat het een hert moest zijn. Ik twijfelde, want ik had er nog nooit een gezien, in het wild, van betrekkelijk dichtbij. De oren bewogen af en toe een beetje. Toen zag ik het hoofd even boven het gewas uitsteken. Het was echt een hert! Of was het een hinde? Angela klapte in haar handen en toen besloot het hert dat het geen zin meer had om zich te verstoppen. Het was ontdekt.
Het hert ging er rustig vandoor. Misschien was het toch al van plan om verder te lopen. In ieder geval verplaatste het zich met sierlijke, hoge sprongen door de tarwe, terwijl het de blik op ons gericht hield. Of de boeren er blij mee zijn dat zulke grote dieren zich in de tarwe verstoppen is een andere vraag, maar het bewijs was geleverd: Er zijn echt herten op Flakkee. Ik heb er zelfs bewijs in de vorm van een korte video.