Goeree-Overflakkee kent – vooral voor overlanders – enkele publieke geheimen. Naarmate je het eiland vaker bezoekt en de gebaande paden meer en meer verlaat, worden ze aan je onthuld. De bunkers uit de tweede wereldoorlog zijn al opengesteld voor publiek en het militaire zendercomplex op de kop van het eiland is vanwege het veld vol zendmasten nauwelijks te verbergen, maar er zijn meer Geheimen van Flakkee.
Vanaf het Havenhoofd van Middelharnis kun je te voet of met de fiets de buitendijk volgen richting het oosten, richting Stad aan het Haringvliet. Het is een heerlijk rustige tocht, want er mogen geen auto’s komen en ook ander verkeer is er nauwelijks, omdat het vrijwel nergens de kortste route voor is. Er staat een rij reusachtige windmolens, maar zelfs die hoor je nauwelijks. Pas als je er vlak staat hoor je ze goed boven de wind uit komen. Vanaf het Havenhoofd is er nog niets of nauwelijks iets te zien van wat er verderop ligt.
Je loopt over een hoge buitendijk met uitzicht op het water van het Haringvliet. In de verte kun je de Haringvlietdam linksachter je zien liggen, de flats van Hellevoetsluis en, meer in de looprichting, het eilandje Tiengemeten en de windmolens nabij de Haringvlietbrug. Rechts liggen de Flakkeese polders. Aan de andere kant van het eiland staat ons chaletje.
Na twee kilometer kom je langs een steiger die lang geleden verlaten lijkt. Twee enorme palen met een flinke loopplank ertussen en vanaf daar een verbinding met de oever. Eén en ander ziet er wat verweerd uit. In de volksmond heet het wel de marinesteiger maar ik zag er nooit een schip aangemeerd.
Tot nu toe dan. Eindelijk heb ik de landsverdediging in actie kunnen zien. Nou ja, actie… er waren duidelijk een aantal mensen bij elkaar gekomen, er stonden auto’s en eindelijk was er een schip te zien. Grijs, met witte letters, zoals we ze kennen van de Nederlandse marine. De steiger mag dan weinig gebruikt worden, hij is nog niet vergeten.